Gdybym organizował bankiet wziąłbym właśnie to - pozbawione cierpkiego humoru i brutalnego czasem tekstu jakim posługuje się Maleńczuk - jazzowe i dancingowe kompozycje, które świetnie nadają się do niczym nieskrępowanej zabawy - a jednocześnie nie jest to gówniane disco polo. Oprócz zgrabnych i rytmicznych kompozycji własnych, saksofonista (!) Maleńczuk razem ze swoim Kwintetem grają nieśmiertelne utwory dancingowe takie jak: Le Grande Bouffe, Ritorno a Suriento, La Paloma, Un pettit Fleur, Tequilla, Cantare la Luna - Gato Barbieriego. Maleńczuk również i tutaj śpiewa (Ach proszę pani, Święto kobiet, Devil woman) lecz nie jest to główna oś - osią jest funkcjonalność, użytkowość tej muzyki. Coś, co Jazz utracił i przestał być potrzebny - mała obsesja M. stąd nazwa Jazz for Idiots. Winą jazzmanów jest intelektualizm i scholastyczne wyrafinowanie - skutecznie odsunęło to szeroką widownię - tutaj tego nie ma - jest pewien pierwotny zgrzyt i dużo rytmu i co nie bez znaczenia - nie trzeba być koneserem a wręcz można i trzeba być idiotą. Nie bez znaczenia jest zaangażowanie przez M wybitnych muzyków młodego pokolenia. W nowym projekcie występują: Przemek Sokół - trąbka Darek Tarczewski - piano Tobias Haas - perkusja Maciej Maleńczuk gra na saksofonach oraz śpiew oraz człowiek legenda - Andrzej Laskowski - na basie.